ข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง

ประเภทสำนวน

"ข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง" จัดว่าเป็น สำนวนไทย เพราะว่า เป็นคำเฉพาะที่มีความหมายพิเศษ ไม่สามารถแปลความหมายตรงตัวได้ มีความหมายเฉพาะ ต้องตีความเพื่อเข้าใจ อีกทั้งไม่ได้สอนโดยตรงเหมือนสุภาษิต หรือเปรียบเทียบเชิงนามธรรมเหมือนคำพังเพย แต่เป็นการอธิบายลักษณะที่ขัดแย้งกัน

ที่มาและแนวคิดเบื้องหลัง

สำนวนนี้เปรียบเทียบสภาพความไม่สอดคล้องกันระหว่างภายนอกกับภายใน โดยภายนอกดูหยาบกร้าน ขรุขระ ไม่เรียบร้อย แต่ภายในกลับเป็นระเบียบ สวยงาม หรือมีคุณภาพดี คำว่า "ต๊ะติ๊งโหน่ง" เป็นคำเลียนเสียงที่สื่อถึงความเรียบร้อย สวยงาม หรือประณีต

ตัวอย่างการใช้สำนวน "ข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง" ในประโยค

• แม้บ้านของลุงจะดูเก่าและทรุดโทรมจากภายนอก แต่พอได้เข้าไปข้างใน จึงรู้ว่าเป็นแบบข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง ข้าวของเครื่องใช้ทันสมัยและจัดวางอย่างเป็นระเบียบ
• คนที่ดูภายนอกบึ้งตึง พูดจาห้วนๆ แต่จริงๆ มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ ก็เรียกได้ว่าเป็นคนข้างนอกขรุขระข้างในต๊ะติ๊งโหน่ง

สรุปและทบทวนเรื่อง สำนวน สุภาษิต และคำพังเพย

สุภาษิต และคำพังเพย จัดเป็น "สำนวน" ด้วยกันทั้งคู่ เพราะมีความหมายในเชิงเปรียบเทียบ และเป็นถ้อยคำที่ใช้สืบเนื่องกันมานาน

สุภาษิต เป็นถ้อยคำที่มักใช้คำสั้น ๆ กะทัดรัดแต่มีความหมายลึกซึ้ง มีสัมผัสคล้องจอง ส่วนใหญ่สุภาษิตที่ใช้ในสังคมไทยมักมีที่มาจากคำสอนทางพุทธศาสนา

คำพังเพย เป็นถ้อยคำที่ให้ข้อคิด โดยกล่าวถึงพฤติกรรมหรือธรรมชาติรอบตัว ส่วนมากมักเป็นถ้อยคำที่เป็นข้อสรุปการกระทำหรือพฤติกรรมทั่วไป อาจมีที่มาจากนิทาน ตำนาน วรรณคดี